Enjoying every day!

Lieve allemaal,

Ik weet weer niet goed waarover ik moet beginnen met schrijven. Volgensmij ben ik mijn vorige blog ook al zo begonnen. Maargoed weer zo veel meegemaakt en het vorige blog is alweer even geleden. Ze zeggen dat je altijd het beste kunt beginnen met het slechte nieuws dus dan doen we dat nu ook maar.

Het is nu precies een week geleden dat ik een telefoontje kreeg van pap waarin hij vertelde dat het slecht gaat met oma (ze is begin oktober 90 geworden). Ik wist al een paar weken dat ze achteruit ging maar afgelopen donderdag hoorde ik dat ze waarschijnlijk niet meer lang te leven heeft. Pap en Mat zouden afgelopen dinsdag hier aankomen maar hebben samen met mij besloten de reis te annuleren. Het was moeilijk om het nieuws van oma te horen en vervolgens deze beslissing te moeten maken maar het is beter zo. Ik wil dat pap (de laatste dagen? Weken? Wie zal het weten?) bij zijn moeder blijft. Pap en ik kunnen misschien nog wel 50 jaar leuke dingen doen samen! Het is jammer om de vakantie te moeten annuleren maar hierheen komen met een dubbel gevoel en niet volledig kunnen genieten, wetend dat we ieder moment een telefoontje kunnen krijgen, is ook niet fijn. Ik ben ontzettend trots op pap hoe hij hier in staat en deze beslissing heeft gemaakt want het was wel ff moeilijk. Pap staat immers tussen zijn moeder en dochter in op dit moment. Ik heb voor mezelf besloten dat wanneer oma komt te overlijden ik samen met Anouk terug naar huis zal vliegen. In eerste instantie wou ik de laatste drie weken (toen nog drie) hier blijven en stage afronden maar ik denk dat ik er in mijn verdere leven spijt van ga krijgen wanneer ik geen afscheid heb kunnen nemen en het niet af heb kunnen sluiten door hier te blijven. Wanneer ik deze beslissing had gemaakt had ik nog 2 weken stage en een week 'vakantie' te gaan. Ons eindverslag is ingeleverd en onze eindbeoordeling is gelukkig al geweest en na contact op te hebben genomen met school heeft het besluit wat ik gemaakt heb samen met het gesprek met mijn mentor mij een hoop rust gegeven. Op een of andere manier liep ik al met een brok de kamer van oma uit wanneer ik haar de laatste keer opzocht voor mijn vertrek naar Zambia. Het was net of ik toen voelde dat dit de laatste keer was dat ik haar zag en toen al afscheid heb genomen. Ook heb ik in de tweede week van mijn stage ineens uit het niets tegen Anouk gezegd dat ik denk dat ik oma niet meer terugzie waarop Anouks antwoord was; 'Fieke, doe toch niet zo gek!' Nu zijn we alweer een week verder en ben onzettend blij dat ik alweer 7 dagen hier heb mogen genieten met een lach en af en toe een traan. Ik merk dat ik nog meer van iedere dag geniet omdat ik weet dat het zomaar ineens de laatste dag hier kan zijn. Iedere avond ben ik toch weer blij dat er weer een dag voorbij is gegaan zonder slecht nieuws te horen. Op dit moment is oma redelijk stabiel en blijf ik stiekem hopen dat ze het nog 2,5 week (of langer) volhoudt. Het blijft afwachten en van de ene kant wel vervelend dat ik zover weg zit. Op zo'n moment wil je toch met familie zijn maar gelukkig krijg ik heel veel lieve steun van familie en vrienden thuis, Anouk en de mensen hier. Ik heb samen met Anouk bekeken wat we nog allemaal willen doen en zijn volop aan het genieten. Als we dan uiteindelijk eerder moeten vertrekken heb ik hier vrede mee want ik heb echt een super gave stage gehad waarin ik veel gezien en geleerd heb en ontzettend veel ervaring heb opgedaan!

Van het slechte nieuws ga ik naar iets minder slecht nieuws. Ik ben onhandig geweest en heb mijn telefoon laten vallen, bam kapot. Lekker bezig Fieke... Op zo'n moment voel je je wel echt ff ver weg zonder contact met familie in NL te hebben. Dan besef je hoe handig watsapp is en dat ondanks je zover weg zit het erg prettig is om af en toe via een makkelijke manier contact met thuis te kunnen hebben. Gelukkig hebben we een super Guest House manager waarvan ik zijn iphone mag lenen tot ik weer naar huis ga. Ik ben nu bereikbaar op een ander nummer.

En dan nu naar het leuke nieuws! We hebben weer veel gezien en gedaan. We zouden 2 dagen bij de nonnen meelopen die een ziekenhuis 35km verderop beheren. Hier zouden we overnachten maar hebben toen we de locatie zagen waar we moesten slapen toch besloten om maar 1 dag te blijven en 's nachts weer lekker in ons eigen bed te slapen. Er lag overal muizen en rattenpoep, je hoorde de muizen en ratten nonstop piepen en lopen tussen het plafond en het dak wat een kabaal maakte, we moesten slapen op een matras zonder beddengoed en kussens, er zaten wormen in een prullebak die tussen de bedden in stond en er was geen mogelijk tot eten of drinken wat ons wel verteld was van tevoren. Ik denk dat we de juiste keuze hebben gemaakt om hier niet te overnachten... We hebben wel een super dag gehad met meelopen met een non in het ziekenhuis. In de middagpauze hebben we geluncht in het klooster samen met de nonnen, weer een ervaring rijker! Ook hebben we een filmpje gemaakt op outreach wat erg grappig was! Waarom dit zo was zullen jullie binnenkort wel zien als het filmpje gepubliceerd wordt. Lekker nonchalant hebben we verteld wat we hier doen. Wat iedere dag goedmaakt en een lach op mijn gezicht doet verschijnen zijn de leuke kindjes hier. Ik kan zo genieten van die leuke snoetjes wanneer ze een blank persoon zien! Ze beginnen te lachen en te springen en zijn dan zo blij! Dan willen ze een high five of een handje en hun dag kan niet meer stuk! Een enkeling begint te huilen wanneer ze ons zien. Ik weet nog niet goed of dat door ons komt of omdat we blank zijn haha! Ik ga deze schatjes van kindjes wel heel erg missen denk ik...

Tijd vliegt veel te snel voorbij! Af en toe heb ik zo'n besef moment en moet ik bijna slikken omdat ik dan weet dat ik alweer bijna thuis ben. Over 2,5 week slaap ik alweer in mijn eigen bed... Het is ook wel weer fijn om naar huis te gaan maar ik geniet nog volop! Ik denk dat ik heel erg moet wennen weer aan het normale leventje als ik thuisben. Er wordt weer veel meer van me verwacht en ben benieuwd hoe de cultuurshock zal zijn en hoe ik dit ervaar. 

Ik zie jullie allemaal snel weer terug! 

Heel veel groetjes en liefs van mij!