Muli shani!
7 september 2017 - Mpongwe, Zambia
Muli shani!
Oftewel 'Hallo, hoe gaat het?' Want iedereen begroet je hier direct met te vragen hoe het gaat. Zelfs op straat zal het niet snel voorkomen dat een Zambiaan voorbij loopt zonder iets te zeggen. Zambianen zijn ontzettend vriendelijk, daar kan menig Nederlander nog wat van leren...
Onze eerste stageweek zit er bijna op. Vandaag ben ik ook al weer twee weken in Zambia, wat gaat de tijd snel! We leren en zien hier ontzettend veel. Veel indrukken, bijzondere belevenissen en mooie momenten. Een aantal dingen zetten je ook weer aan tot nadenken, wanneer trouwen op je 13e en vreemdgaan doodnormaal is en meisjes vroeg kinderen krijgen. Maandag kwam er bijvoorbeeld een meisje van 15 met een kind van 10 dagen oud bij ons op controle. Hierna kwamen de zwangere vrouwen op controle. Hier waren vrouwen bij met kleine baby'tjes die nog geen maand geleden een kleine hebben gekregen en nu alweer opnieuw zwanger zijn. Ook zorgen vaak broertjes en zusjes voor elkaar. Dinsdag zijn we op outreach gegaan. We vertrokken met een jeep de echte boesjboesj in. 1,5 uur rijden over hobbelige zandwegen om op de plaats van bestemming te komen. Onderweg moeten stoppen omdat er koeien op het pad stonden. In de echte boesj zijn geen modderhuizen meer zoals in het dorpje, maar echte hutjes. In de hutjes gaven we preventie over HIV en aids, familyplanning, wogen we kinderen, deden ze HIV testen en vaccinneerden ze de kinderen en moeders. In de hutjes zie je dan ook de echte armoede terug, kinderen met ondergewicht en hongerbuikjes. We deelden dozen met condooms uit, vrouwen stonden in de rij om deze in ontvangst te nemen. Ook toen we terugreden naar ons dorpje gooiden we condooms uit de raam van de jeep. Grappig om te zien hoe hard mensen rennen om te graaien. Dit is wel een dubbel gevoel, je weet dat wanneer de condooms op zijn het weer net zo goed onveilig gebeurd en er opnieuw vele vrouwen zwanger raken en HIV verpreid wordt.
Vele zambianen, waaronder vooral de kleine kinderen zien bijna nooit blanken. Het is dan erg leuk om als blank persoon door het dorp te lopen. Kinderen rennen naar de weg, zwaaien en roepen: 'musungu, musungu!!' Dat betekent 'blanken, blanken! Wanneer we dan terugzwaaien of hun begroeten worden ze erg blij en juigen ze. Ze kijken ons helemaal na tot we uit hun zicht verdwenen zijn. Dit maakt iedere dag gewoonweg super!
Verder zijn we laatst met een busje boodschappen gaan doen in een stadje verderop. Het is apart dit te mogen meemaken. Het was een 9 persoonsbusje en op de heenweg zaten we met 19 personen in het busje en op de terugweg met 21!! Wanneer je denkt dat er niemand meer bij past proppen ze het zo vol, dat het busje volledig gevuld zit.
Vandaag hebben we voor het eerst een powercut (stroomuitval) mogen meemaken. Dit schijnt regelmatig voor te komen hier. We hebben de hele dag geen stroom gehad, gelukkig net voordat het donker werd deed de stroom het weer.
Waar ik trouwens ook achter gekomen ben is dat bijna iedere vrouw hier een pruik draagt. Zelf hebben alle vrouwen zo'n dun 'spoezig' haar dat ze een muts of sjaal op hun hoofd dragen en wanneer ze geld hebben een pruik kopen. Zo'n pruik blijft dan twee weken tot een maand zitten en dan hebben ze ineens weer een ander kapsel. Erg lastig wanneer je mensen wilt gaan herkennen!
Ohja voordat ik het vergeet, Zambia weet dit jaar iets beter dan Nederland wat voetballen voor het WK inhoudt... Wat een feest kunnen ze maken wanneer Zambia weer een wedstrijd gewonnen heeft! Gelukkig mag ik die beleving hier wel meemaken!! Dit is in Nederland geloof ik wel anders...
Goed, ik ga me weer bezig houden met het leven hier. Tot het volgende blog!
Liefs, Fieke
Oftewel 'Hallo, hoe gaat het?' Want iedereen begroet je hier direct met te vragen hoe het gaat. Zelfs op straat zal het niet snel voorkomen dat een Zambiaan voorbij loopt zonder iets te zeggen. Zambianen zijn ontzettend vriendelijk, daar kan menig Nederlander nog wat van leren...
Onze eerste stageweek zit er bijna op. Vandaag ben ik ook al weer twee weken in Zambia, wat gaat de tijd snel! We leren en zien hier ontzettend veel. Veel indrukken, bijzondere belevenissen en mooie momenten. Een aantal dingen zetten je ook weer aan tot nadenken, wanneer trouwen op je 13e en vreemdgaan doodnormaal is en meisjes vroeg kinderen krijgen. Maandag kwam er bijvoorbeeld een meisje van 15 met een kind van 10 dagen oud bij ons op controle. Hierna kwamen de zwangere vrouwen op controle. Hier waren vrouwen bij met kleine baby'tjes die nog geen maand geleden een kleine hebben gekregen en nu alweer opnieuw zwanger zijn. Ook zorgen vaak broertjes en zusjes voor elkaar. Dinsdag zijn we op outreach gegaan. We vertrokken met een jeep de echte boesjboesj in. 1,5 uur rijden over hobbelige zandwegen om op de plaats van bestemming te komen. Onderweg moeten stoppen omdat er koeien op het pad stonden. In de echte boesj zijn geen modderhuizen meer zoals in het dorpje, maar echte hutjes. In de hutjes gaven we preventie over HIV en aids, familyplanning, wogen we kinderen, deden ze HIV testen en vaccinneerden ze de kinderen en moeders. In de hutjes zie je dan ook de echte armoede terug, kinderen met ondergewicht en hongerbuikjes. We deelden dozen met condooms uit, vrouwen stonden in de rij om deze in ontvangst te nemen. Ook toen we terugreden naar ons dorpje gooiden we condooms uit de raam van de jeep. Grappig om te zien hoe hard mensen rennen om te graaien. Dit is wel een dubbel gevoel, je weet dat wanneer de condooms op zijn het weer net zo goed onveilig gebeurd en er opnieuw vele vrouwen zwanger raken en HIV verpreid wordt.
Vele zambianen, waaronder vooral de kleine kinderen zien bijna nooit blanken. Het is dan erg leuk om als blank persoon door het dorp te lopen. Kinderen rennen naar de weg, zwaaien en roepen: 'musungu, musungu!!' Dat betekent 'blanken, blanken! Wanneer we dan terugzwaaien of hun begroeten worden ze erg blij en juigen ze. Ze kijken ons helemaal na tot we uit hun zicht verdwenen zijn. Dit maakt iedere dag gewoonweg super!
Verder zijn we laatst met een busje boodschappen gaan doen in een stadje verderop. Het is apart dit te mogen meemaken. Het was een 9 persoonsbusje en op de heenweg zaten we met 19 personen in het busje en op de terugweg met 21!! Wanneer je denkt dat er niemand meer bij past proppen ze het zo vol, dat het busje volledig gevuld zit.
Vandaag hebben we voor het eerst een powercut (stroomuitval) mogen meemaken. Dit schijnt regelmatig voor te komen hier. We hebben de hele dag geen stroom gehad, gelukkig net voordat het donker werd deed de stroom het weer.
Waar ik trouwens ook achter gekomen ben is dat bijna iedere vrouw hier een pruik draagt. Zelf hebben alle vrouwen zo'n dun 'spoezig' haar dat ze een muts of sjaal op hun hoofd dragen en wanneer ze geld hebben een pruik kopen. Zo'n pruik blijft dan twee weken tot een maand zitten en dan hebben ze ineens weer een ander kapsel. Erg lastig wanneer je mensen wilt gaan herkennen!
Ohja voordat ik het vergeet, Zambia weet dit jaar iets beter dan Nederland wat voetballen voor het WK inhoudt... Wat een feest kunnen ze maken wanneer Zambia weer een wedstrijd gewonnen heeft! Gelukkig mag ik die beleving hier wel meemaken!! Dit is in Nederland geloof ik wel anders...
Goed, ik ga me weer bezig houden met het leven hier. Tot het volgende blog!
Liefs, Fieke
Leuke verhalen zeg.... Wat geweldig dat je dit mee kunt maken. Zal een herinnering voor 't léven worden natuurlijk :)
Geniet ervan (maar dat doe je al sinds dag 1, zo te lezen...) en ook een heel boeiende stage gewenst. Van ons viertjes. Liefs !!!