Time flies when you're having fun!
29 oktober 2017 - Mpongwe, Zambia
Lieve allemaal,
Het heeft even geduurd tot dit nieuwe blog verscheen, maar ik heb zeker niet stil gezeten! Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, alweer zoveel meegemaakt!
Als eerste heb ik een super gave top vakantie gehad met mam en Lydie! We zijn naar het zuiden van Zambia gereisd waar we genoten hebben van de Victoria Falls (DÉ watervallen van Zambia). Helaas is het regenseizoen nu pas ongeveer begonnen en twee weken geleden nog niet wat betekend dat de watervallen best wel droog stonden, maar no problem! Het was evengoed prachtig! 's Avonds hebben we nog een prachtige sunset boottocht (helaas was het bewolkt) over de rivier gedaan waar vele nijlpaarden en krokodillen te zien waren en hebben we zelfs een paar olifanten mogen spotten. De dag erna zijn we doorgereisd naar Botswana waar we een tweedaagse safari hebben gedaan. Niet de big 5 maar onze eigen big 10 hebben we gezien! Het was echt fantastisch en indrukwekkend om de wilde dieren van zo dichtbij te mogen bekijken. Vele olifanten, giraffen, impala's, krokodillen, zebra's, worthog's, koedoes, nijlpaarden, 1 mannetje en een aantal vrouwtjes leeuwen, aparte vogels waar ik de naam niet van weet en buffels hebben we mogen aanschouwen. Het hoogtepunt was toch wel de achtervolging van een babyleeuw op een worthog waarbij de worthog won! 's Nachts sliepen we midden tussen het wild in tentjes. Geweldig om 's nachts de olifanten en vogels te horen! Na de tweede dag safari hebben we een bezoek gebracht aan een krokodillenfarm en heerlijk aan het zwembad gezond. Op facebook heb ik een aantal foto's geplaatst van deze geweldige vakantie. Erna hebben we twee dagen doorgereisd naar Mpongwe . In Mpongwe heb ik ze twee scholen, de rivier, het ziekenhuis en de markt laten zien en zijn we naar de kerk geweest. De kerkdienst was voor mij ook de eerste keer. Ik had ze meegenomen naar de 'extreemste' kerk die er is in Mpongwe. Deze kerk was een Pentecostal Church, een pinkstergemeenschap. We liepen binnen en ik dacht al direct owgod waar komen we terecht. Mensen huilden, dansten, schreeuwden, bidden, praatten tegen de muur of tegen de raam en iedereen was individueel en leek in trance. Het is moeilijk uit te leggen hoe dit eraan toeging. Als ik terugben wil ik best wel even voordoen hoe dit eraan toeging zodat het duidelijker wordt. De kerkdienst zou 1,5 uur duren en na 3 uur mochten we eindelijk gaan. We moesten als gasten ook nog gaan staan en onszelf voorstellen. Op het laatst moesten we in het gastenboek schrijven en iedereen een hand gaan geven, er waren zo'n 100 mensen in de kerk... Apart en speciaal om zo'n dienst mee te maken maar eens en nooit meer!
Ik vond het geweldig om mam en Lydie te laten zien waar ik woon en ben blij dat ze met hun eigen ogen hebben kunnen zien wat ik allemaal dagelijks meemaak. Wat me opviel is dat vele dingen voor mij al heel gewoon en normaal zijn geworden en wat mam en Lydie erg indrukwekkend en speciaal vonden. Mam en Lydie zijn nu alweer bijna twee weken naar huis. Tijd vliegt veel te snel voorbij! Ik heb nog maar 4 weken stage op de planning en een week vakantie in het vooruitzicht en dan ben ik alweer thuis... Over precies 5 weken zit ik alweer in het vliegtuig, ik moet er nog ff niet aan denken! Toch zou ik af en toe wel ff met mijn ogen willen knipperen, ff in Nederland willen zijn bij de leuke dingen die ik moet missen, weer ff met mijn ogen knipperen en weer terug hier willen zijn. Maar dan denk ik, dat halen we allemaal in als ik weer terug ben, ik zit hier nu voor mijn eigen super gave avontuur!
Eens even denken, wat kan ik verder nog schrijven... Zoveel om te vertellen! Gisteren heb ik hier een bruiloft gezien! Erg speciaal om deze bij te wonen en wat kunnen zambianen goed dansen! Leuk om eens mee te maken hoe een bruiloft er hier aan toe gaat.
Helaas maak ik ook minder leuke dingen mee. Het is soms moeilijk en frustrerend om te zien hoe laag de kennis van de artsen hier is en hoeveel mensen er onnodig overlijden. Ik probeer met de kennis die ik heb soms zelf diagnoses te stellen en behandelplannen op te richten om patiënten te redden, maar soms kan ik niks betekenen omdat de kennis en vaardigheden hier van relatief laag niveau zijn en we hier niet de technologie hebben die we in Nederland kunnen gebruiken. Hierdoor voel ik me af en toe machteloos en dat kan me op sommige momenten wel frustreren. Toch probeer ik dit zoveel mogelijk los te laten en creatief te zijn met de middelen die ik wel heb.
Verder ga ik begin november een aantal dagen een ziekenhuis verderop bezoeken en kan ik in de tussentijd bij de nonnen verblijven. Hier ben ik erg benieuwd naar! Maar genoeg geschreven voor dit blog! Volgende keer weer een nieuw verhaaltje. Ik ga weer ff lekker genieten en me naar de tv haasten, Max Verstappen begint zo (ze hebben laatst nieuwe zenders afgekocht waardoor ik zelfs Max kan volgen, super)!
Heel veel liefs uit Zambia!!
Het heeft even geduurd tot dit nieuwe blog verscheen, maar ik heb zeker niet stil gezeten! Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, alweer zoveel meegemaakt!
Als eerste heb ik een super gave top vakantie gehad met mam en Lydie! We zijn naar het zuiden van Zambia gereisd waar we genoten hebben van de Victoria Falls (DÉ watervallen van Zambia). Helaas is het regenseizoen nu pas ongeveer begonnen en twee weken geleden nog niet wat betekend dat de watervallen best wel droog stonden, maar no problem! Het was evengoed prachtig! 's Avonds hebben we nog een prachtige sunset boottocht (helaas was het bewolkt) over de rivier gedaan waar vele nijlpaarden en krokodillen te zien waren en hebben we zelfs een paar olifanten mogen spotten. De dag erna zijn we doorgereisd naar Botswana waar we een tweedaagse safari hebben gedaan. Niet de big 5 maar onze eigen big 10 hebben we gezien! Het was echt fantastisch en indrukwekkend om de wilde dieren van zo dichtbij te mogen bekijken. Vele olifanten, giraffen, impala's, krokodillen, zebra's, worthog's, koedoes, nijlpaarden, 1 mannetje en een aantal vrouwtjes leeuwen, aparte vogels waar ik de naam niet van weet en buffels hebben we mogen aanschouwen. Het hoogtepunt was toch wel de achtervolging van een babyleeuw op een worthog waarbij de worthog won! 's Nachts sliepen we midden tussen het wild in tentjes. Geweldig om 's nachts de olifanten en vogels te horen! Na de tweede dag safari hebben we een bezoek gebracht aan een krokodillenfarm en heerlijk aan het zwembad gezond. Op facebook heb ik een aantal foto's geplaatst van deze geweldige vakantie. Erna hebben we twee dagen doorgereisd naar Mpongwe . In Mpongwe heb ik ze twee scholen, de rivier, het ziekenhuis en de markt laten zien en zijn we naar de kerk geweest. De kerkdienst was voor mij ook de eerste keer. Ik had ze meegenomen naar de 'extreemste' kerk die er is in Mpongwe. Deze kerk was een Pentecostal Church, een pinkstergemeenschap. We liepen binnen en ik dacht al direct owgod waar komen we terecht. Mensen huilden, dansten, schreeuwden, bidden, praatten tegen de muur of tegen de raam en iedereen was individueel en leek in trance. Het is moeilijk uit te leggen hoe dit eraan toeging. Als ik terugben wil ik best wel even voordoen hoe dit eraan toeging zodat het duidelijker wordt. De kerkdienst zou 1,5 uur duren en na 3 uur mochten we eindelijk gaan. We moesten als gasten ook nog gaan staan en onszelf voorstellen. Op het laatst moesten we in het gastenboek schrijven en iedereen een hand gaan geven, er waren zo'n 100 mensen in de kerk... Apart en speciaal om zo'n dienst mee te maken maar eens en nooit meer!
Ik vond het geweldig om mam en Lydie te laten zien waar ik woon en ben blij dat ze met hun eigen ogen hebben kunnen zien wat ik allemaal dagelijks meemaak. Wat me opviel is dat vele dingen voor mij al heel gewoon en normaal zijn geworden en wat mam en Lydie erg indrukwekkend en speciaal vonden. Mam en Lydie zijn nu alweer bijna twee weken naar huis. Tijd vliegt veel te snel voorbij! Ik heb nog maar 4 weken stage op de planning en een week vakantie in het vooruitzicht en dan ben ik alweer thuis... Over precies 5 weken zit ik alweer in het vliegtuig, ik moet er nog ff niet aan denken! Toch zou ik af en toe wel ff met mijn ogen willen knipperen, ff in Nederland willen zijn bij de leuke dingen die ik moet missen, weer ff met mijn ogen knipperen en weer terug hier willen zijn. Maar dan denk ik, dat halen we allemaal in als ik weer terug ben, ik zit hier nu voor mijn eigen super gave avontuur!
Eens even denken, wat kan ik verder nog schrijven... Zoveel om te vertellen! Gisteren heb ik hier een bruiloft gezien! Erg speciaal om deze bij te wonen en wat kunnen zambianen goed dansen! Leuk om eens mee te maken hoe een bruiloft er hier aan toe gaat.
Helaas maak ik ook minder leuke dingen mee. Het is soms moeilijk en frustrerend om te zien hoe laag de kennis van de artsen hier is en hoeveel mensen er onnodig overlijden. Ik probeer met de kennis die ik heb soms zelf diagnoses te stellen en behandelplannen op te richten om patiënten te redden, maar soms kan ik niks betekenen omdat de kennis en vaardigheden hier van relatief laag niveau zijn en we hier niet de technologie hebben die we in Nederland kunnen gebruiken. Hierdoor voel ik me af en toe machteloos en dat kan me op sommige momenten wel frustreren. Toch probeer ik dit zoveel mogelijk los te laten en creatief te zijn met de middelen die ik wel heb.
Verder ga ik begin november een aantal dagen een ziekenhuis verderop bezoeken en kan ik in de tussentijd bij de nonnen verblijven. Hier ben ik erg benieuwd naar! Maar genoeg geschreven voor dit blog! Volgende keer weer een nieuw verhaaltje. Ik ga weer ff lekker genieten en me naar de tv haasten, Max Verstappen begint zo (ze hebben laatst nieuwe zenders afgekocht waardoor ik zelfs Max kan volgen, super)!
Heel veel liefs uit Zambia!!
Wat een super leuk avontuur met de vele plussen en diverse minnen. Fijn dat mam en Lydie het van dichtbij met jou konden meemaken. Geniet er nog even van. The Time Flies....
Groetjes Ans
Cultuursverschillen zijn groot lees ik. En wij hier in Nederland maar klagen wanneer er een keer iets niet goed gaat. Nog een leuke en leerzame tijd daar. Groetjes uit Baarlo